РОЗПОРЯДОК БОГОСЛУЖІНЬ
з 8 по 31 грудня 2013 Р. Б.
четвер, 5 грудня 2013 р.
неділя, 24 листопада 2013 р.
Адвентові Парафіяльні Реколекції
Адвентові Парафіяльні Реколекції
відбудуться в нас
12-15 грудня,
які проводитиме
О. Вєслав Кубальський OMI
облат з Гніваня.
Програма Святих Мес в наших Парафіях:
Четвер - 12 грудня
Ружин – 18:00
П'ятниця - 13 грудня
Чехова – 9:00
Городок – 11:00
Зарудинці – 14:00
Ружин – 18:00
Субота - 14 грудня
Ружин – 7:00 і 18:00
Кордонівка – 10:00
Вишневе – 12:00
Чорнорудка – 15:00
Неділя - 15 грудня
Ружин – 9:00 і 18:00
Зарудинці – 12:00
середа, 3 липня 2013 р.
КОРОНАЦІЯ Ікони Матері Божої Цариці Поділля та Волині
КОРОНАЦІЯ Ікони Матері Божої Цариці Поділля та Волині
6 липня 2013 р. Б.
Від автостанції виїжджаємо
о 5:00 в суботу 6 липня
Вартість поїздки 50 грн
Можна уточнити інформацію і звертатись за даними:
Пані Валентина, тел. 067-1123248
Оксана Петрівна, тел. 096-8244511
На сьогоднішній день є 20 вільних місць в автобусі
Записуємо бажаючих до п’ятниці до обіду
Така історична подія відбувається раз в житті
Остання Коронація була 235 років тому
понеділок, 28 січня 2013 р.
Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Misjonarek
O Zgromadzeniu w skrócie:
Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Misjonarek - zgromadzenie zakonne, habitowe.
Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Misjonarek - zgromadzenie zakonne, habitowe.
Duchowość
Oparta na Regule św. Benedykta
Charyzmat
Charyzmatem Zgromadzenia jest uwielbienie
Charyzmatem Zgromadzenia jest uwielbienie
Boga w miłości Serca Jezusa przez modlitwę i pracę,
a szczególnie przez działalność opiekuńczo - wychowawczą.
Godło
Godłem Zgromadzenia jest krzyż św. Benedykta na tarczy,
Godło
Godłem Zgromadzenia jest krzyż św. Benedykta na tarczy,
a dewizą słowa: Pax Christi, umieszczone na wstędze pod tarczą.
Cel
Ogólnym celem Zgromadzenia jest uwielbienie Boga
w myśl Reguły św. Benedykta:
Aby we wszystkim Bóg był uwielbiony (RB 57,9)
w myśl Reguły św. Benedykta:
Aby we wszystkim Bóg był uwielbiony (RB 57,9)
Data i miejsce założenia
24 czerwca 1917 r. - Biała Cerkiew k. Kijowa (obecnie Ukraina)
Prawodawca
św. Benedykt z Nursji (480-547)
24 czerwca 1917 r. - Biała Cerkiew k. Kijowa (obecnie Ukraina)
Prawodawca
św. Benedykt z Nursji (480-547)
Matka Założycielka:
Jadwiga Józefa Kulesza (1859-1931)
"ABY WE WSZYSTKIM BÓG BYŁ UWIELBIONY"
/Reguła św. Benedykta 57,9/
Jak już wspomniałyśmy na początku nasze Zgromadzenie należy do wielkiej rodziny benedyktyńskiej. W związku z tym jego duchowość od początku jest kształtowana na Regule Św. Benedykta, której niejako dewizą stały się dobrze wszystkim znane słowa "ora et labora" - "módl się i pracuj". Nic więc dziwnego, że otwierając tekst naszych Konstytucji natrafimy na przepiękne rozwinięcie benedyktyńskiej myśli:
"modlitwa i praca to jakby dwa ramiona Benedyktynki Misjonarki wznoszące się do Boga w hymnie uwielbienia" /Konstytucje nr 132/. Idąc tym tropem zauważymy bardzo szybko, że najważniejszym punktem życia liturgicznego jest Najświętsza Ofiara Eucharystyczna, do której niejako doprowadza Siostry monastyczna Liturgia Godzin, zasilana codziennym Lectio divina. Można powiedzieć, że Msza święta - poprzedzona w programie dnia jutrznią i medytacją - jest takim punktem wyjścia, który daje siłę, by z Mocą z wysoka podjąć trud codzienności. Każda natomiast część modlitwy brewiarzowej - modlitwy za Kościół i z Kościołem - oraz studium Biblii jest również doskonałą okazją do pochylenia się nad tajemnicą spotkania Boga z człowiekiem w akcie modlitwy. Przeżywane raz w miesiącu dni skupienia i coroczne ośmiodniowe rekolekcje zamknięte, to doskonały sposób pogłębiania atmosfery codziennego silentium, w którym Zakonodawca widzi środek do zdobycia świętości i głębokiego zjednoczenia z Oblubieńcem.
W świecie, w którym żyjemy, istnieje ogromne bogactwo różnych znaków. Sam Chrystus, wędrując drogami ludzi sobie współczesnych, nawoływał do czytania znaków, znaków czasu - właściwych i szczególnych, przez które Królestwo Boże dostrzegalne jest już tu na ziemi.
e-mail: benedyktynki@go2.pl
Dwuletni nowicjat to etap pełnego wprowadzenia w ewangeliczne wartości życia zakonnego, pogłębienia swojej więzi z Chrystusem poprzez gorliwe życie, modlitwę oraz zapoznanie się z duchem i ustawami Zgromadzenia. Siostry nowicjuszki mieszkają w specjalnie wyznaczonej części domu formacyjnego. Tam też uczestniczą w zajęciach dydaktycznych i wykonują w ciszy różnego typu czynności, służące dobru całego domu. Swoje milczenie przerywają każdego dnia na czas godzinnej rekreacji lub też na czas ważnych uroczystości i okolicznościowych wyjazdów. To właśnie klimat ciszy, w którym modlą się i pracują, pozwala im - przy pomocy Mistrzyni Nowicjatu - jeszcze pełniej zgłębiać duchowość, historię i znaczenie Zgromadzenia w ich życiu, by jak najpiękniej przygotować się do całkowitego daru z siebie w akcie pierwszej profesji zakonnej.
Mistrzyni nowicjatu w Polsce: s. M. Anuarita Tutka OSB
ul. Reymonta Otwock
tel. oraz fax. (0-22) 779 00 74
e-mail: s.anuarita@natan.pl
Mistrzyni junioratu:
ul. Wczasy 2
80-509 Gdańsk - Brzeźno
tel.
e-mail:
Referentka powołaniowa:
ul. Kowalskiego 1 24 -100 Puławy
tel.
e-mail:
Wśród różnych form komunikacji międzyludzkiej najbardziej powszechną - znaną już od dawnych czasów - jest przekaz pisemny. W formie więc listownej - za pośrednictwem poczty - możesz do nas napisać:
05-400 Otwock, ul. Reymonta 68/70
80-509 Gdańsk, ul. Wczasy 2
24-100 Puławy, ul. Kowalskiego 1
Jeśli masz do dyspozycji telefon i chcesz się z nami skontaktować, to wystarczy, że wybierzesz jeden z podanych numerów:
w Otwocku tel./fax
w Gdańsku tel./fax
w Puławach tel.
w Lublinie tel.
HISTORIA
Czas, w jakim żył Benedykt (480-547), to okres głębokiego kryzysu, który dotknął Europę już na początku V wieku. Cywilizacja antyczna legła w gruzach (476), rozpoczynał się okres wojen i niepokojów spowodowanych wędrówką ludów, a Wieczne Miasto przechodziło w ręce kolejnych najeźdźców. Zewnętrzny chaos był tłem jeszcze większego kryzysu moralnego, jakie przeżywało Imperium Rzymskie.
Benedykt, młody student z Nursji, który przybył w tym czasie na studia do Rzymu, krytycznie ocenił tę sytuację i zdecydował usunąć się na pustelnię, by szukać Bożej mądrości. Wkrótce stał się założycielem i prawodawcą nowego zakonu.
Fenomen Benedykta polega głównie na tym, że doskonale "wyczuł" epokę, można by rzec, posługując się językiem współczesnego Kościoła, że "odpowiedział na znaki czasu". Nie lekceważąc tego, co stare (dorobek antyku), otworzył się na nową sytuację historyczną, głosząc Chrystusa nie tylko mieszkańcom Cesarstwa, ale i najeźdźcom. Zakon benedyktyński podjął misje do pogan, pracę umysłową oraz zaniedbaną sztukę uprawy ziemi. Sprawdzone w praktyce codzienności zasady Benedykt zebrał około roku 530 w księgę Reguły.
Taki to początek miała - naznaczona trudem i cierpieniem - historia Zakonodawcy, którą niejako kontynuuje nasze Zgromadzenie. Również w jego losy - jako spadkobiercy dziedzictwa Świętego Ojca Benedykta - nie bezpodstawnie wpisuje się trwale znak krzyża. Dlaczego? Otóż prawie piętnaście wieków później w podobnej sytuacji przyszło żyć naszej Założycielce - Matce Jadwidze Józefie Kuleszy. Urodziła się Ona w 1859 roku w Karabelówce na Podolu w rodzinie ziemiańskiej. Od młodości pragnęła poświęcić swoje życie Bogu. Na przeszkodzie stał jednak ukaz carski z 1864 roku, który pozwalał klasztorom przyjmować kandydatki dopiero po śmierci jednej z sióstr. Ksieni konwentu wileńskiego, do której zwróciła się Józefa z prośbą o przyjęcie, zgodziła się pod warunkiem, że zostanie w klasztorze dopóki nie wykryją jej władze carskie. Klasztor w Wilnie nie mógł prowadzić nowicjatu, dlatego przełożona wysłała kandydatkę do Przemyśla w Galicji. W 1902 roku, po powrocie do Wilna, siostra Jadwiga potajemnie złożyła profesję zakonną na ręce matki Anny Gabrieli Houvalt. W kilka lat później, prawdopodobnie na skutek wykrycia, zmuszona była jednak opuścić Wilno. Od tego momentu rozpoczął się długi okres wędrówki, w którym zapewne z trudem można było odnajdywać tak wymagającą wolę Bożą. Ostatecznie drogi te zaprowadziły ją do Rzymu, gdzie znalazła się u boku założycielki czynnej gałęzi benedyktynek, błogosławionej matki Kolumby Gabriel. Około 1912 roku siostra Jadwiga otrzymała misję, by udać się w rodzinne strony i założyć filię nowego Zgromadzenia na terenie Podola oraz kwestować na jego potrzeby. Właśnie tam spotkała panią Jadwigę Aleksandrowicz, która powierzyła jej troskę o założony przez siebie sierociniec. Podjętą służbę Siostry Jadwigi, potwierdzoną gorliwością i autentyzmem zakonnego ducha, zaczęły wspierać wolontariuszki, które - jak się wkrótce okazało - stały się pierwszymi kandydatkami do życia zakonnego. Siostra Jadwiga przez cały ten czas wdrażała je do pracy z dziećmi, dbając jednocześnie o ich rozwój wewnętrzny.
Klęska Rosji w pierwszej wojnie światowej zmieniła również sytuację zakonów. Od tego momentu Siostra Jadwiga mogła przywdziać habit i starać się o zezwolenie na otwarcie nowicjatu. Stało się tak za zgodą biskupa Ignacego Dubowskiego, dzięki czemu już 24 czerwca 1917 roku w Białej Cerkwi koło Kijowa odbyły się pierwsze obłóczyny. Przełożoną nowej wspólnoty została matka Jadwiga, a ksiądz Antoni Jagłowski - kapelanem Zgromadzenia. Biskup uważał białocerkiewny dom
za początek nowego Zgromadzenia, natomiast Matka Jadwiga - za filię Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek od Miłosierdzia. Ten rozdźwięk stał się przyczyną wielu cierpień Matki, a nawet jej czasowego odejścia ze Zgromadzenia. Utrudniony kontakt z matką Kolumbą, a wreszcie jej śmierć w 1926 roku, położyły kres rozterkom. Matka Jadwiga powróciła w 1927 roku do założonego, jakby wbrew sobie, Zgromadzenia, którego początek i charyzmat wiąże się z opieką nad dziećmi osieroconymi po I wojnie światowej. Siostry podejmowały również katechizacje i różne formy oddziaływania apostolskiego, zwłaszcza wobec młodzieży żeńskiej. W Łucku i Kowlu powstały dwa duże sierocińce, w których wprowadzono nowoczesny, rodzinkowy system wychowawczy.
Nowy układ granic po II wojnie światowej, zmusił siostry do przeniesienia się wraz z dziećmi na teren obecnej Polski. Trzeba było wszystko budować od początku. Zgromadzenie szybko zorganizowało domy dziecka w Puławach, Kwidzynie, Ełku i Zagórowie. W latach sześćdziesiątych jednak władze komunistyczne zlikwidowały je lub przekształciły w domy opieki dla dzieci z upośledzeniem umysłowym. Zgromadzenie odczytało to jako znak czasu rozwijając stopniowo nowe formy pracy wychowawczej.
Obecnie siostry rozwijają swoją działalność apostolską w kraju i za granicą podejmując różnego rodzaju prace w myśl Reguły św. Benedykta: "Aby we wszystkim Bóg był uwielbiony" /RB 57/.
Benedykt, młody student z Nursji, który przybył w tym czasie na studia do Rzymu, krytycznie ocenił tę sytuację i zdecydował usunąć się na pustelnię, by szukać Bożej mądrości. Wkrótce stał się założycielem i prawodawcą nowego zakonu.
Fenomen Benedykta polega głównie na tym, że doskonale "wyczuł" epokę, można by rzec, posługując się językiem współczesnego Kościoła, że "odpowiedział na znaki czasu". Nie lekceważąc tego, co stare (dorobek antyku), otworzył się na nową sytuację historyczną, głosząc Chrystusa nie tylko mieszkańcom Cesarstwa, ale i najeźdźcom. Zakon benedyktyński podjął misje do pogan, pracę umysłową oraz zaniedbaną sztukę uprawy ziemi. Sprawdzone w praktyce codzienności zasady Benedykt zebrał około roku 530 w księgę Reguły.
Taki to początek miała - naznaczona trudem i cierpieniem - historia Zakonodawcy, którą niejako kontynuuje nasze Zgromadzenie. Również w jego losy - jako spadkobiercy dziedzictwa Świętego Ojca Benedykta - nie bezpodstawnie wpisuje się trwale znak krzyża. Dlaczego? Otóż prawie piętnaście wieków później w podobnej sytuacji przyszło żyć naszej Założycielce - Matce Jadwidze Józefie Kuleszy. Urodziła się Ona w 1859 roku w Karabelówce na Podolu w rodzinie ziemiańskiej. Od młodości pragnęła poświęcić swoje życie Bogu. Na przeszkodzie stał jednak ukaz carski z 1864 roku, który pozwalał klasztorom przyjmować kandydatki dopiero po śmierci jednej z sióstr. Ksieni konwentu wileńskiego, do której zwróciła się Józefa z prośbą o przyjęcie, zgodziła się pod warunkiem, że zostanie w klasztorze dopóki nie wykryją jej władze carskie. Klasztor w Wilnie nie mógł prowadzić nowicjatu, dlatego przełożona wysłała kandydatkę do Przemyśla w Galicji. W 1902 roku, po powrocie do Wilna, siostra Jadwiga potajemnie złożyła profesję zakonną na ręce matki Anny Gabrieli Houvalt. W kilka lat później, prawdopodobnie na skutek wykrycia, zmuszona była jednak opuścić Wilno. Od tego momentu rozpoczął się długi okres wędrówki, w którym zapewne z trudem można było odnajdywać tak wymagającą wolę Bożą. Ostatecznie drogi te zaprowadziły ją do Rzymu, gdzie znalazła się u boku założycielki czynnej gałęzi benedyktynek, błogosławionej matki Kolumby Gabriel. Około 1912 roku siostra Jadwiga otrzymała misję, by udać się w rodzinne strony i założyć filię nowego Zgromadzenia na terenie Podola oraz kwestować na jego potrzeby. Właśnie tam spotkała panią Jadwigę Aleksandrowicz, która powierzyła jej troskę o założony przez siebie sierociniec. Podjętą służbę Siostry Jadwigi, potwierdzoną gorliwością i autentyzmem zakonnego ducha, zaczęły wspierać wolontariuszki, które - jak się wkrótce okazało - stały się pierwszymi kandydatkami do życia zakonnego. Siostra Jadwiga przez cały ten czas wdrażała je do pracy z dziećmi, dbając jednocześnie o ich rozwój wewnętrzny.Klęska Rosji w pierwszej wojnie światowej zmieniła również sytuację zakonów. Od tego momentu Siostra Jadwiga mogła przywdziać habit i starać się o zezwolenie na otwarcie nowicjatu. Stało się tak za zgodą biskupa Ignacego Dubowskiego, dzięki czemu już 24 czerwca 1917 roku w Białej Cerkwi koło Kijowa odbyły się pierwsze obłóczyny. Przełożoną nowej wspólnoty została matka Jadwiga, a ksiądz Antoni Jagłowski - kapelanem Zgromadzenia. Biskup uważał białocerkiewny dom
za początek nowego Zgromadzenia, natomiast Matka Jadwiga - za filię Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek od Miłosierdzia. Ten rozdźwięk stał się przyczyną wielu cierpień Matki, a nawet jej czasowego odejścia ze Zgromadzenia. Utrudniony kontakt z matką Kolumbą, a wreszcie jej śmierć w 1926 roku, położyły kres rozterkom. Matka Jadwiga powróciła w 1927 roku do założonego, jakby wbrew sobie, Zgromadzenia, którego początek i charyzmat wiąże się z opieką nad dziećmi osieroconymi po I wojnie światowej. Siostry podejmowały również katechizacje i różne formy oddziaływania apostolskiego, zwłaszcza wobec młodzieży żeńskiej. W Łucku i Kowlu powstały dwa duże sierocińce, w których wprowadzono nowoczesny, rodzinkowy system wychowawczy.Nowy układ granic po II wojnie światowej, zmusił siostry do przeniesienia się wraz z dziećmi na teren obecnej Polski. Trzeba było wszystko budować od początku. Zgromadzenie szybko zorganizowało domy dziecka w Puławach, Kwidzynie, Ełku i Zagórowie. W latach sześćdziesiątych jednak władze komunistyczne zlikwidowały je lub przekształciły w domy opieki dla dzieci z upośledzeniem umysłowym. Zgromadzenie odczytało to jako znak czasu rozwijając stopniowo nowe formy pracy wychowawczej.
Obecnie siostry rozwijają swoją działalność apostolską w kraju i za granicą podejmując różnego rodzaju prace w myśl Reguły św. Benedykta: "Aby we wszystkim Bóg był uwielbiony" /RB 57/.
MODLITWA
Jak już wspomniałyśmy na początku nasze Zgromadzenie należy do wielkiej rodziny benedyktyńskiej. W związku z tym jego duchowość od początku jest kształtowana na Regule Św. Benedykta, której niejako dewizą stały się dobrze wszystkim znane słowa "ora et labora" - "módl się i pracuj". Nic więc dziwnego, że otwierając tekst naszych Konstytucji natrafimy na przepiękne rozwinięcie benedyktyńskiej myśli: "modlitwa i praca to jakby dwa ramiona Benedyktynki Misjonarki wznoszące się do Boga w hymnie uwielbienia" /Konstytucje nr 132/. Idąc tym tropem zauważymy bardzo szybko, że najważniejszym punktem życia liturgicznego jest Najświętsza Ofiara Eucharystyczna, do której niejako doprowadza Siostry monastyczna Liturgia Godzin, zasilana codziennym Lectio divina. Można powiedzieć, że Msza święta - poprzedzona w programie dnia jutrznią i medytacją - jest takim punktem wyjścia, który daje siłę, by z Mocą z wysoka podjąć trud codzienności. Każda natomiast część modlitwy brewiarzowej - modlitwy za Kościół i z Kościołem - oraz studium Biblii jest również doskonałą okazją do pochylenia się nad tajemnicą spotkania Boga z człowiekiem w akcie modlitwy. Przeżywane raz w miesiącu dni skupienia i coroczne ośmiodniowe rekolekcje zamknięte, to doskonały sposób pogłębiania atmosfery codziennego silentium, w którym Zakonodawca widzi środek do zdobycia świętości i głębokiego zjednoczenia z Oblubieńcem.
W świecie, w którym żyjemy, istnieje ogromne bogactwo różnych znaków. Sam Chrystus, wędrując drogami ludzi sobie współczesnych, nawoływał do czytania znaków, znaków czasu - właściwych i szczególnych, przez które Królestwo Boże dostrzegalne jest już tu na ziemi.
Odpowiedzią - na to wciąż aktualne wezwanie Jezusa - jest podejmowana przez Zgromadzenie różnorodna działalność, bowiem 
"Benedyktynka Misjonarka swoją pracą uwielbia Boga, osobiście włącza się w dzieło Stwórcy, współdziała w realizacji planu Bożego i dzieła Odkupienia" /Konstytucje nr 129/.
Idąc za myślą Założycielki nasze Zgromadzenie podjęło inicjatywę opieki nad dziećmi w dwóch dużych ośrodkach pomocy. Obecnie domy w Ełku i Puławach gromadzą pod swym dachem ponad 150 podopiecznych, którzy w wyniku wielorakich schorzeń i sytuacji rodzinnych nie mogą doświadczyć ciepła ogniska domowego. Powołany przez Zgromadzenie Dzienny Ośrodek Pomocy dla dzieci z miasta i Zespół Szkół Specjalnych w Ełku oraz szeroko rozwinięta baza rehabilitacyjna rokują nadzieje na maksymalne przystosowanie wychowanków do życia w społeczeństwie.
Innym rodzajem odpowiedzi są przedszkola prowadzone w Otwocku, Gdańsku i Borkowicach. Znajdują w nich opiekę i wstępną formę edukacji dzieci z różnych rodzin, dzięki czemu Siostry mogą jeszcze bardziej odpowiadać na potrzeby konkretnych środowisk.
"Benedyktynka Misjonarka swoją pracą uwielbia Boga, osobiście włącza się w dzieło Stwórcy, współdziała w realizacji planu Bożego i dzieła Odkupienia" /Konstytucje nr 129/.Idąc za myślą Założycielki nasze Zgromadzenie podjęło inicjatywę opieki nad dziećmi w dwóch dużych ośrodkach pomocy. Obecnie domy w Ełku i Puławach gromadzą pod swym dachem ponad 150 podopiecznych, którzy w wyniku wielorakich schorzeń i sytuacji rodzinnych nie mogą doświadczyć ciepła ogniska domowego. Powołany przez Zgromadzenie Dzienny Ośrodek Pomocy dla dzieci z miasta i Zespół Szkół Specjalnych w Ełku oraz szeroko rozwinięta baza rehabilitacyjna rokują nadzieje na maksymalne przystosowanie wychowanków do życia w społeczeństwie.
Innym rodzajem odpowiedzi są przedszkola prowadzone w Otwocku, Gdańsku i Borkowicach. Znajdują w nich opiekę i wstępną formę edukacji dzieci z różnych rodzin, dzięki czemu Siostry mogą jeszcze bardziej odpowiadać na potrzeby konkretnych środowisk.
W naszych czasach szczególną troską Kościół otacza wszelkie inicjatywy apostolskie, podejmowane przez zgromadzenia zakonne, stowarzyszenia czy też osoby prywatne. W naszym Dyrektorium możemy zauważyć bardzo jednoznaczny zapis, który - jak się okazuje - dotyczy każdego chrześcijanina: "Apostolstwo stanowi obowiązek każdego chrześcijanina. Jako przejaw miłości Boga i bliźniego jest ono budowaniem Mistycznego Ciała Chrystusa" /Dyrektorium nr 7/. A jeśli tak, to działalność katechetyczna i parafialna jest inną formą pracy podejmowaną dla potrzeb Kościoła i świata. Przez nią Siostry włączają się w dzieło służby Chrystusowi obecnemu w braciach, a swoją modlitwą przemieniają świat na ofiarę miłą Bogu.
Organizowane przez Zgromadzenie rekolekcje, dni skupienia i różnego rodzaju spotkania z dziećmi, młodzieżą, dorosłymi i chorymi, stają się doskonałą okazją do wzajemnego obdarowania i ubogacania. Czas wspólnie przeżyty - w formie zorganizowanej lub zaplanowanej według indywidualnych potrzeb - okazuje się być coraz bardziej potrzebny. Wielu przyjeżdża, by znaleźć ciszę, klimat modlitwy, uczestniczyć we wspólnej Liturgii Godzin. Widzimy wówczas bardzo wyraźnie, że prawdziwe szukanie Boga, o którym pisze w swej Regule św. Benedykt, w trzecim już tysiącleciu jest wciąż aktualne...
Obecnie wiele Sióstr podejmuje różnego rodzaju studia, uczestniczy w kursach i szkoleniach podnoszących kwalifikacje zawodowe oraz poszerzających zainteresowania. Siostry kształcą się w dziedzinie teologii, klasyki, pedagogiki, oligofrenopedagogiki, psychologii, polonistyki, matematyki, chemii. Można je spotkać w wielu uczelniach naszego kraju /np.: KUL, UKSW, PAT, WSPS, UMCS/ i zagranicą /np.: Uniwersytet św. Anzelma w Rzymie/. Dzięki temu - w sposób możliwie pełny - będą mogły w przyszłości służyć dobru człowieka i chwale samego Boga.
Obecnie wiele Sióstr podejmuje różnego rodzaju studia, uczestniczy w kursach i szkoleniach podnoszących kwalifikacje zawodowe oraz poszerzających zainteresowania. Siostry kształcą się w dziedzinie teologii, klasyki, pedagogiki, oligofrenopedagogiki, psychologii, polonistyki, matematyki, chemii. Można je spotkać w wielu uczelniach naszego kraju /np.: KUL, UKSW, PAT, WSPS, UMCS/ i zagranicą /np.: Uniwersytet św. Anzelma w Rzymie/. Dzięki temu - w sposób możliwie pełny - będą mogły w przyszłości służyć dobru człowieka i chwale samego Boga.
OŚRODKI
Duchowość benedyktyńska - głęboko zakorzeniona w Piśmie Świętym i chrystocentryczna stała się źródłem działalności opiekuńczo - wychowawczej podejmowanej przez Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Misjonarek.
Siostry Benedyktynki prowadziły sierocińce, ochronki, domy dziecka, przedszkola, domy dla dzieci upośledzonych, a w toku praktycznej działalności wypracowały własny system wychowawczy, zawierający określone zasady, cele, metody i środki.
,Funkcje, zadania oraz misja przedszkola Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek Misjonarek wynikają z charyzmatu Zgromadzenia, którym jest "uwielbienie Boga w miłości Serca Jezusa przez modlitwę i pracę apostolską oraz opiekuńczo - wychowawczą" /Archiwum Zgromadzenia/.
Celem nadrzędnym działalności opiekuńczo - wychowawczej w naszym przedszkolu jest wspomaganie rozwoju ducha, uaktywnienie go na pierwszym etapie drogi do pełnej dojrzałości ludzkiej i chrześcijańskiej. Jesteśmy po to, by wspierać rodzinę w integralnym wychowaniu dzieci, uwzględniając wszystkie dziedziny ludzkiego rozwoju: rozwoju fizycznego, umysłowego, emocjonalnego, społecznego, moralnego, kulturalnego, estetycznego i religijnego.
W Gdańsku, czterodziałowe przedszkole - usytuowane w nowoczesnym budynku blisko morza - jest wyposażone we wszelkie pomoce dydaktyczne potrzebne do prowadzenia różnorodnych zajęć dostosowanych do poziomu rozwojowego dzieci z uwzględnieniem ich indywidualności. Organizowane spotkania okolicznościowe z udziałem dzieci i ich rodziców , takie jak Dzień Matki i Dzień Ojca, Jasełka i Opłatek dla Rodziców, Pożegnanie sześciolatków, są doskonałą okazją do wytworzenia prawdziwie rodzinnej atmosfery i klimatu dialogu, tworzącego podstawy wzajemnej odpowiedzialności.
"Jakość działalności opiekuńczo - wychowawczej Sióstr Benedyktynek Misjonarek stanowi o popularności prowadzonego przez nich przedszkola".
Do każdego prowadzonego przez nas przedszkola trafiają dzieci z różnych rodzin, dzieci praktykujących katolików, których rodzice pragną wspierania i wzmacniania ich modelu wychowania oraz dzieci z rodzin rozbitych, religijnie niedojrzałych lub rodzin obojętnych, którzy jedynie pragną zapewnić dzieciom jak najlepszą opiekę. Jest to więc dla nas wyzwanie, by nasza posługa była świadectwem prawdziwej miłości Boga, który ma być we wszystkim uwielbiony.
Nasze przedszkola mają swój niepowtarzalny klimat wynikający nie tylko z usytuowania blisko morza, w środku lasu czy też faktu dobrego wyposażenia placówki, ale przede wszystkim ze specyficznego powołania Sióstr Benedyktynek Misjonarek. Jest to efekt ich zaangażowania w działalność opiekuńczo - wychowawczą, która stanowi tradycję i wypływa z charyzmatu Zgromadzenia.
Siostry Benedyktynki prowadziły sierocińce, ochronki, domy dziecka, przedszkola, domy dla dzieci upośledzonych, a w toku praktycznej działalności wypracowały własny system wychowawczy, zawierający określone zasady, cele, metody i środki.
,Funkcje, zadania oraz misja przedszkola Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek Misjonarek wynikają z charyzmatu Zgromadzenia, którym jest "uwielbienie Boga w miłości Serca Jezusa przez modlitwę i pracę apostolską oraz opiekuńczo - wychowawczą" /Archiwum Zgromadzenia/.
Celem nadrzędnym działalności opiekuńczo - wychowawczej w naszym przedszkolu jest wspomaganie rozwoju ducha, uaktywnienie go na pierwszym etapie drogi do pełnej dojrzałości ludzkiej i chrześcijańskiej. Jesteśmy po to, by wspierać rodzinę w integralnym wychowaniu dzieci, uwzględniając wszystkie dziedziny ludzkiego rozwoju: rozwoju fizycznego, umysłowego, emocjonalnego, społecznego, moralnego, kulturalnego, estetycznego i religijnego.
W Gdańsku, czterodziałowe przedszkole - usytuowane w nowoczesnym budynku blisko morza - jest wyposażone we wszelkie pomoce dydaktyczne potrzebne do prowadzenia różnorodnych zajęć dostosowanych do poziomu rozwojowego dzieci z uwzględnieniem ich indywidualności. Organizowane spotkania okolicznościowe z udziałem dzieci i ich rodziców , takie jak Dzień Matki i Dzień Ojca, Jasełka i Opłatek dla Rodziców, Pożegnanie sześciolatków, są doskonałą okazją do wytworzenia prawdziwie rodzinnej atmosfery i klimatu dialogu, tworzącego podstawy wzajemnej odpowiedzialności.
"Jakość działalności opiekuńczo - wychowawczej Sióstr Benedyktynek Misjonarek stanowi o popularności prowadzonego przez nich przedszkola".
Do każdego prowadzonego przez nas przedszkola trafiają dzieci z różnych rodzin, dzieci praktykujących katolików, których rodzice pragną wspierania i wzmacniania ich modelu wychowania oraz dzieci z rodzin rozbitych, religijnie niedojrzałych lub rodzin obojętnych, którzy jedynie pragną zapewnić dzieciom jak najlepszą opiekę. Jest to więc dla nas wyzwanie, by nasza posługa była świadectwem prawdziwej miłości Boga, który ma być we wszystkim uwielbiony.
Nasze przedszkola mają swój niepowtarzalny klimat wynikający nie tylko z usytuowania blisko morza, w środku lasu czy też faktu dobrego wyposażenia placówki, ale przede wszystkim ze specyficznego powołania Sióstr Benedyktynek Misjonarek. Jest to efekt ich zaangażowania w działalność opiekuńczo - wychowawczą, która stanowi tradycję i wypływa z charyzmatu Zgromadzenia.
Chcąc uzyskać szczegółowe informacje, można napisać lub zadzwonić:
Przedszkole Sióstr Benedyktynek Misjonarek
Przedszkole Sióstr Benedyktynek Misjonarek
e-mail: benedyktynki@go2.pl
Chcąc uzyskać szczegółowe informacje, można napisać lub zadzwonić:
Ośrodek im. S. Klary Staszczak OSB
e-mail: sow_benemis@zakon.opoka.org.pl
"Tęczowy Dom"
e - mail: tdom@eol.pl
MISJE
Temat misji jest bliski naszemu sercu, bowiem "Kościół liczy na udział osób konsekrowanych w dziele misyjnym. Siostry Benedyktynki Misjonarki włączają się aktywnie w dzieło misyjne Kościoła przez modlitwę, dary materialne i pracę na terenach misyjnych"
/Dyrektorium nr16/.
Podejmowana na terenach misyjnych praca, jest bardzo zróżnicowana, jednakże zasadniczy jej rys - doprowadzenie ludzi do spotkania z Bogiem - pozostaje niezmienny wobec zmienności czasu, miejsca i sytuacji...
Siostry - z powodu małej liczby kapłanów na terenach misyjnych Brazylii i Ekwadoru - podejmują szeroko rozumianą
działalność duszpasterską: udzielają chrztu, Komunii św., asystują przy ślubach, ceremoniach pogrzebowych, odprawiają nabożeństwa. Przekazują nie tylko wiedzę religijną, ale także uczą wykonywania różnych prac gospodarczych, nauczają w szkole (religia, język angielski) oraz prowadzą pracę charytatywną - punkt medyczny i dożywianie dzieci ubogich w utworzonej przez siebie świetlicy.
Nieco innej pracy podjęły się Siostry w USA. Tam, w utworzonym przez siebie domu dla osób starszych, prowadzą prawdziwie samarytańską posługę. Mieszkając w tak stechnicyzowanym świecie żyją prawdziwym zjednoczeniem z Bogiem, stając się w ten sposób dla wielu przedmiotem podziwu, ale i wezwaniem do refleksji nad - nie zawsze chwalebnym - życiem. Nic więc dziwnego, że to świadectwo owocuje wciąż nowymi kandydatkami, które wytrwale pukają do furty nowojorskiego klasztoru prosząc o przyjęcie.
Przywrócić ludziom Boga - oto zadanie, którego podjęły się nasze Siostry z Ukrainy. Już ponad czterdzieści benedyktynek misjonarek pracuje na tej ziemi ucząc prawd wiary, znaku krzyża, zrozumienia tajemnic sakramentów. Działając w parafiach, punktach katechetycznych czy też wykonując prace domowe, są wyraźnym znakiem nigdy nie przerwanej obecności Boga w tym kraju. Oto misja miłości...
Obecnie 85 Sióstr pracuje w 11 placówkach misyjnych Brazylii, Ekwadoru, USA i Ukrainy
/Dyrektorium nr16/.
Podejmowana na terenach misyjnych praca, jest bardzo zróżnicowana, jednakże zasadniczy jej rys - doprowadzenie ludzi do spotkania z Bogiem - pozostaje niezmienny wobec zmienności czasu, miejsca i sytuacji...
Siostry - z powodu małej liczby kapłanów na terenach misyjnych Brazylii i Ekwadoru - podejmują szeroko rozumianą
działalność duszpasterską: udzielają chrztu, Komunii św., asystują przy ślubach, ceremoniach pogrzebowych, odprawiają nabożeństwa. Przekazują nie tylko wiedzę religijną, ale także uczą wykonywania różnych prac gospodarczych, nauczają w szkole (religia, język angielski) oraz prowadzą pracę charytatywną - punkt medyczny i dożywianie dzieci ubogich w utworzonej przez siebie świetlicy.Nieco innej pracy podjęły się Siostry w USA. Tam, w utworzonym przez siebie domu dla osób starszych, prowadzą prawdziwie samarytańską posługę. Mieszkając w tak stechnicyzowanym świecie żyją prawdziwym zjednoczeniem z Bogiem, stając się w ten sposób dla wielu przedmiotem podziwu, ale i wezwaniem do refleksji nad - nie zawsze chwalebnym - życiem. Nic więc dziwnego, że to świadectwo owocuje wciąż nowymi kandydatkami, które wytrwale pukają do furty nowojorskiego klasztoru prosząc o przyjęcie.
Przywrócić ludziom Boga - oto zadanie, którego podjęły się nasze Siostry z Ukrainy. Już ponad czterdzieści benedyktynek misjonarek pracuje na tej ziemi ucząc prawd wiary, znaku krzyża, zrozumienia tajemnic sakramentów. Działając w parafiach, punktach katechetycznych czy też wykonując prace domowe, są wyraźnym znakiem nigdy nie przerwanej obecności Boga w tym kraju. Oto misja miłości...
Obecnie 85 Sióstr pracuje w 11 placówkach misyjnych Brazylii, Ekwadoru, USA i Ukrainy
Jeśli chcesz pomóc naszym misjom,
możesz to uczynić składając dar serca:
Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Misjonarek
ul. Reymonta 68/70, 05-400 Otwock
PKO BP Oddział w Otwocku
ul. Powstańców Warszawy 15, 05-400 Otwock
nr konta: 94 1020 1127 0000 1002 0089 7017
możesz to uczynić składając dar serca:
Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Misjonarek
ul. Reymonta 68/70, 05-400 Otwock
PKO BP Oddział w Otwocku
ul. Powstańców Warszawy 15, 05-400 Otwock
nr konta: 94 1020 1127 0000 1002 0089 7017
STRONA BRAZYLIJSKA EKWADOR
Congregação das Irmãs Beneditinas
Missionárias
Missionárias
USA UKRAINA
FORMACJA
"Przechowujemy nasz skarb w naczyniach glinianych"...
Rzeczywiście jest w życiu tak, że garncarz wykonując z gliny przeróżne przedmioty, chce im nadać konkretny kształt, by jak najlepiej spełniały swe zadania. W sposób szczególny - przez analogię - dzieło to odnosi się do naszego życia, za które jesteśmy odpowiedzialni. Tym kształtowaniem glinianych naczyń naszego życia jest w klasztorze czas formacji. Stawia sobie ona za cel przygotowanie do życia zakonnego i całkowitego oddania się Bogu i Kościołowi /por. Konstytucje nr 19/, tak by Skarb, który nosi w sobie każda Siostra, nigdy odtąd nie uległ zniszczeniu.
Formacja powinna przebiegać zgodnie z nauką Chrystusa, zaleceniami Kościoła i duchem Zgromadzenia. Siostrom należy wpajać zasady życia ewangelicznego oraz cnoty i postawę życiową właściwe Zgromadzeniu /Konstytucje nr 20/. Do właściwego zrealizowania tak poważnego zadania potrzeba kompetentnych osób – przełożonej generalnej i mistrzyń - oraz odpowiedzialności wspólnoty domu, w którym formacja się odbywa, ponieważ przykład życia rozmodlonego, gorliwego, pełnego miłości i poświęcenia stwarza właściwy klimat dla kształtowania duchowego sióstr /Konstytucje nr 22/.
Rzeczywiście jest w życiu tak, że garncarz wykonując z gliny przeróżne przedmioty, chce im nadać konkretny kształt, by jak najlepiej spełniały swe zadania. W sposób szczególny - przez analogię - dzieło to odnosi się do naszego życia, za które jesteśmy odpowiedzialni. Tym kształtowaniem glinianych naczyń naszego życia jest w klasztorze czas formacji. Stawia sobie ona za cel przygotowanie do życia zakonnego i całkowitego oddania się Bogu i Kościołowi /por. Konstytucje nr 19/, tak by Skarb, który nosi w sobie każda Siostra, nigdy odtąd nie uległ zniszczeniu.
Formacja powinna przebiegać zgodnie z nauką Chrystusa, zaleceniami Kościoła i duchem Zgromadzenia. Siostrom należy wpajać zasady życia ewangelicznego oraz cnoty i postawę życiową właściwe Zgromadzeniu /Konstytucje nr 20/. Do właściwego zrealizowania tak poważnego zadania potrzeba kompetentnych osób – przełożonej generalnej i mistrzyń - oraz odpowiedzialności wspólnoty domu, w którym formacja się odbywa, ponieważ przykład życia rozmodlonego, gorliwego, pełnego miłości i poświęcenia stwarza właściwy klimat dla kształtowania duchowego sióstr /Konstytucje nr 22/.
Podstawowym pytaniem, jakie przyjmująca do wspólnoty Matka Generalna zada kandydatce będzie to:
czy ma czystą intencję i prawdziwie szuka Boga (RB 57,7) ???
Po spełnieniu pozostałych warunków dotyczących:
czy ma czystą intencję i prawdziwie szuka Boga (RB 57,7) ???
Po spełnieniu pozostałych warunków dotyczących:
· stanu zdrowia (odpowiednie zdrowie fizyczne i psychiczne);
· dojrzałości i odpowiedniego charakteru;
· wieku (ukończony przynajmniej piętnasty rok życia i gimnazjum, a nie przekroczony trzydziesty piąty r. ż.);
· gotowości znoszenia trudów życia zakonnego;
· wykazania powołania do Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek Misjonarek;
· istnienia ewentualnych przeszkód kanonicznych
oraz złożeniu stosownych dokumentów:
· pisemnej prośby o przyjęcie do Zgromadzenia i życiorysu własnoręcznie napisanego;
· świadectwa chrztu i bierzmowania;
· zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego dobry stan zdrowia oraz wolność od chorób dziedzicznych, psychicznych i zakaźnych;
· świadectwa szkolnego i dyplomów;
· zgody rodziców wyrażonej na piśmie, gdy kandydatka jest niepełnoletnia;
· opinii proboszcza;
zostanie przyjęta do wspólnoty postulatu na okres przynajmniej sześciu miesięcy, ale nigdy nie dłużej niż dwa lata /por. Konstytucje nr 23 - 27; Dyrektorium nr 30/.
POSTULAT
Pierwszym etapem formacji jest więc postulat. To czas zapoznawania się z życiem zakonnym, jego zasadami oraz przygotowania do nowicjatu. Kandydatki, które zostały przyjęte do Zgromadzenia, przebywają w domu formacyjnym wraz ze swoją Mistrzynią Postulatu, która troszczy się o to, by poznawany duch modlitwy i pracy, był wspierany radosnym doświadczeniem życia w nowej rodzinie - rodzinie zakonnej.
NOWICJAT
Dwuletni nowicjat to etap pełnego wprowadzenia w ewangeliczne wartości życia zakonnego, pogłębienia swojej więzi z Chrystusem poprzez gorliwe życie, modlitwę oraz zapoznanie się z duchem i ustawami Zgromadzenia. Siostry nowicjuszki mieszkają w specjalnie wyznaczonej części domu formacyjnego. Tam też uczestniczą w zajęciach dydaktycznych i wykonują w ciszy różnego typu czynności, służące dobru całego domu. Swoje milczenie przerywają każdego dnia na czas godzinnej rekreacji lub też na czas ważnych uroczystości i okolicznościowych wyjazdów. To właśnie klimat ciszy, w którym modlą się i pracują, pozwala im - przy pomocy Mistrzyni Nowicjatu - jeszcze pełniej zgłębiać duchowość, historię i znaczenie Zgromadzenia w ich życiu, by jak najpiękniej przygotować się do całkowitego daru z siebie w akcie pierwszej profesji zakonnej.
OBŁÓCZYNY
ABY OBEJRZEĆ WSZYSTKIE ZDJĘCIA >> KLIKNIJ TUTAJ <<
JUNIORAT
I ŚLUBY
ABY OBEJRZEĆ WSZYSTKIE ZDJĘCIA >> KLIKNIJ TUTAJ <<
Juniorat to okres dalszej formacji, trwający - od I profesji do profesji wieczystej - 5 lat. W tym czasie juniorystka włącza się bardziej w życie wspólne i apostolskie
Zgromadzenia oraz przygotowuje się do nieodwracalnego oddania się Bogu przez złożenie ślubów wieczystych. Przez pierwszy rok - czas tzw. ścisłego junioratu - Siostry przebywają w domu junioratu wraz z Mistrzynią Junioratu, wykonując zlecone im zadania. Następnie mogą być rozesłane na inne placówki Zgromadzenia, by w ten sposób odpowiedzieć na potrzeby Kościoła w danym miejscu, jednocześnie doświadczając czy taki sposób życia odpowiada ich pragnieniom. Jeśli tak, to po odpowiednim przygotowaniu na piątym roku junioratu - zostaną dopuszczone do złożenia profesji wieczystej.
Zgromadzenia oraz przygotowuje się do nieodwracalnego oddania się Bogu przez złożenie ślubów wieczystych. Przez pierwszy rok - czas tzw. ścisłego junioratu - Siostry przebywają w domu junioratu wraz z Mistrzynią Junioratu, wykonując zlecone im zadania. Następnie mogą być rozesłane na inne placówki Zgromadzenia, by w ten sposób odpowiedzieć na potrzeby Kościoła w danym miejscu, jednocześnie doświadczając czy taki sposób życia odpowiada ich pragnieniom. Jeśli tak, to po odpowiednim przygotowaniu na piątym roku junioratu - zostaną dopuszczone do złożenia profesji wieczystej.
Każdy z zaprezentowanych krótko etapów formacji jest swego rodzaju drogą, po której Chrystus prowadzi Siostry do pełnego zjednoczenia z sobą. Jest to droga trudu i radości życia Jemu w pełni poświęconego, na której Siostry służą sobie wzajemnie w klasztorze, który jest szkołą służby pańskiej tak, by nic nigdy nie było dla nich droższe nad Chrystusa /por. RB 72/.
Chcąc uzyskać szczegółowe informacje, można napisać lub zadzwonić:
Mistrzyni postulatu:
ul. Reymonta Otwock
tel. oraz fax. (0-22) 779 00 74
e-mail:
Mistrzyni postulatu:
ul. Reymonta Otwock
tel. oraz fax. (0-22) 779 00 74
e-mail:
Mistrzyni nowicjatu w Polsce: s. M. Anuarita Tutka OSB
ul. Reymonta Otwock
tel. oraz fax. (0-22) 779 00 74
e-mail: s.anuarita@natan.pl
Mistrzyni junioratu:
ul. Wczasy 2
80-509 Gdańsk - Brzeźno
tel.
e-mail:
Referentka powołaniowa:
ul. Kowalskiego 1 24 -100 Puławy
tel.
e-mail:
KONTAKT
Wśród różnych form komunikacji międzyludzkiej najbardziej powszechną - znaną już od dawnych czasów - jest przekaz pisemny. W formie więc listownej - za pośrednictwem poczty - możesz do nas napisać:05-400 Otwock, ul. Reymonta 68/70
80-509 Gdańsk, ul. Wczasy 2
24-100 Puławy, ul. Kowalskiego 1
Jeśli masz do dyspozycji telefon i chcesz się z nami skontaktować, to wystarczy, że wybierzesz jeden z podanych numerów:
w Otwocku tel./fax
w Gdańsku tel./fax
w Puławach tel.
w Lublinie tel.
W dobie komunikacji teleinformatycznej swoje pytania możesz też przysłać nam pocztą elektroniczną:
Matka Generalna Martyna Wysocka OSB w Otwocku
dom generalny w Otwocku
sekretariat Zgromadzenia w Otwocku
dom zakonny w Gdańsku
dom zakonny w Puławach
ośrodek wychowawczy w Puławach
dom zakonny w Koninie, ul. Kolbego 2
dom zakonny w Chicago, USA
dom zakonny w Huntington - New York, USA
dom zakonny w Barze, Ukraina
Matka Generalna Martyna Wysocka OSB w Otwocku
dom generalny w Otwocku
sekretariat Zgromadzenia w Otwocku
dom zakonny w Gdańsku
dom zakonny w Puławach
ośrodek wychowawczy w Puławach
dom zakonny w Koninie, ul. Kolbego 2
dom zakonny w Chicago, USA
dom zakonny w Huntington - New York, USA
dom zakonny w Barze, Ukraina
ZARZĄD GENERALNY
MATKA GENERALNA
WIKARIA GENERALNA
ASYSTENTKI GENERALNE -
EKONOMKA GENERALNA -
MISTRZYNI POSTULATU W OTWOCKU -
MISTRZYNI NOWICJATU W OTWOCKU (POLSKA) -
MISTRZYNI JUNIORATU W GDAŃSKU -
Światu, który chciałby wszystko przeliczyć na pieniądze, chcemy ukazywać wartości nieprzemijające, z których nawet śmierć nas nie ogołoci... W Domu Generalnym istnieje możliwość wejścia w klimat ciszy i samotności poprzez indywidualne dni skupienia - czas jakże bardzo potrzebny w monotonii i wirze codziennych zajęć - rekolekcje zorganizowane oraz pobyt w dowolnym terminie i formie.
Istnieje również możliwość nabycia płyt z chorałem gregoriańskim oraz innymi utworami wykonanymi przez naszą scholę benedyktyńską ukazującą ideał benedyktyńskiego życia, w którym nie mamy nic cenniejszego nad Chrystusa...
Istnieje również możliwość nabycia płyt z chorałem gregoriańskim oraz innymi utworami wykonanymi przez naszą scholę benedyktyńską ukazującą ideał benedyktyńskiego życia, w którym nie mamy nic cenniejszego nad Chrystusa...
Aktualności
Підписатися на:
Дописи (Atom)